เทศน์เช้า วันที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๖๒

พระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต

ณ วัดป่าสันติพุทธาราม (วัดป่าเขาแดงใหญ่) ต.หนองกวาง อ.โพธาราม จ.ราชบุรี

ตั้งใจฟังธรรมะ ตั้งใจฟังธรรมนะ สัจจะธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประเสริฐที่สุด ประเสริฐมากๆ เหนือโลกเหนือสงสาร เหนือวัฏฏะ ไม่มีสิ่งใดเปรียบเทียบได้ เหนือกาลเวลา เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง

แต่พวกเราอยู่ในกาลเวลา พวกเรา ปฏิทินวันนี้วันปีใหม่ไทย วันปีใหม่ไทย รัตนโกสินศก ประมาณ ๒๕๐ ถ้าวันปีใหม่ๆ เวลาวันปีใหม่ ปีใหม่ของเรา ปีใหม่ของเรา เรากลับบ้านกลับเรือน วันสงกรานต์เราไปขอพรจากพ่อจากแม่จากปู่ย่าตายายของเรา การขอพร การถือผู้เฒ่าผู้แก่เป็นที่เคารพบูชา นี่วัฒนธรรมไทยๆ

วัฒนธรรมไทยมาจากไหน วัฒนธรรมของพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนา อาวุโสภันเต คนที่ผ่านโลกมามากที่มีสติมีปัญญา เป็นที่ปรึกษา เป็นที่พึ่งที่อาศัย

คนที่ผ่านโลกมามากแต่จิตใจของเขาต่ำต้อย จิตใจต่ำต้อยก็ให้เขารู้จักตัวของเขาเอง ถ้ารู้จักตัวของเขาเอง นี่วันสงกรานต์ เวลาจะเดินทางนะ เมาอย่าขับๆ ต้องให้เขารู้จักตัวของเขาเอง ถ้ารู้จักตัวของเขาเอง เขาจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น

ถ้าเขาไม่รู้จักตัวเขาเอง เขาดื่ม เขาเอาแต่ความสะดวกสบายของเขา แล้วเขาก็ไปสร้างปัญหาให้กับสังคม การสร้างปัญหาให้กับสังคมเพราะอะไร เพราะตัวเองต้องการความสะดวก ตัวเองต้องการความสบาย ตัวเองต้องการความรื่นเริง ตัวเองต้องการความพอใจของตน แต่ไม่เห็นหัวใจของสัตว์โลก

ถ้ามันเห็นหัวใจของสัตว์โลก เห็นไหม ขวัญและกำลังใจ ถ้าขวัญกำลังใจ เรากลับบ้านกลับเรือนของเรา เราไปขอพรพ่อแม่ปู่ย่าตายายของเรา ถ้าเราไปกราบไหว้บูชานะ พ่อแม่ปู่ย่าตายายที่เสียชีวิตไปแล้ว วันสงกรานต์ๆ เป็นประเพณีไทย เขาเอากระดูกเอามาทำความสะอาด เอาไปชักบังสุกุล แม้แต่คนที่ตายไปแล้วเรายังเคารพบูชา เรายังระลึกถึงเลย

นี่ไง วัฒนธรรมไทยๆ วัฒนธรรมไทยเป็นวัฒนธรรมที่ยิ่งใหญ่ วัฒนธรรมไทยเป็นวัฒนธรรมที่มีคุณค่า มันเป็นวัฒนธรรมไทย แต่วันสงกรานต์ สงกรานต์มันมีอยู่ทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ตั้งแต่สิบสองปันนามานับถือพระพุทธศาสนา มันเป็นวัฒนธรรมที่สะสมมา สะสมมาสิ่งใดที่ดีงามขึ้นมา เราควรจะระลึกได้ เราเป็นคนชนชาติใดเกิดในเมืองไทย

เรานี่สัญชาติจีน พ่ออพยพมาจากเมืองจีนเลยแหละ แต่เรามาเกิดที่นี่ เราเกิดที่นี่ เรารู้คุณของแผ่นดิน เรารู้ถึงสิ่งที่เราได้ร่มโพธิ์ร่มไทร เราได้อาศัยสิ่งนี้มา เวลาศึกษาแล้วมันชื่นใจ วัฒนธรรมทั่วโลกเราไปศึกษาแล้วเราก็ปลื้มใจเราก็ดีใจของเรา เราเคารพวัฒนธรรมของเขา เราเคารพเขานะ เราเคารพเขาเพราะอะไร

เพราะพ่อแม่ปู่ย่าตายายเขาเชื่อกันมาอย่างนั้น ภูมิประเทศเป็นอย่างนั้น เขามีวัฒนธรรมของเขา เราควรเคารพวัฒนธรรมของเขา แต่มันคนละภูมิภาค คนละภูมิประเทศ วัฒนธรรมก็แตกต่างกัน พอวัฒนธรรมแตกต่างกัน เราควรเคารพวัฒนธรรมของเขา ควรเคารพน้ำใจของเขา ควรเคารพสิ่งที่เขานับถือบูชาของเขา

แต่ถ้าเรานึกถึงพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอนพวกเราไอ้พวกขี้ทุกข์ขี้ยาก จะวัฒนธรรมสิ่งใด จะนับถือสิ่งใดก็แล้วแต่ มันทุกข์มันยากทั้งสิ้น

เวลาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอนนะ เทฺวเม ภิกฺขเว ทางสองส่วนไม่ควรเสพ เราไม่ควรเสพ เราขวนขวาย เรากระทำของเรา แต่เราทำของเราไม่ได้ใช่ไหม ถ้าเราทำของเราไม่ได้ อทาสิเม อกาสิเมฯ เวลาคนเราทำสิ่งใดไม่ได้ เราสิ้นชีวิตไป อย่าเสียใจ อย่าคร่ำครวญ อย่าพิร่ำพิไร เราทำคุณงามความดี

เวลาอุทิศส่วนกุศลเราทำคุณงามความดี เราต้องการให้ทุกคนประสบความสุข เรากลับบ้านกลับเรือนของเรา ปู่ย่าตายายของเรา ผู้เฒ่าผู้แก่ให้อบอุ่น ไอ้คนในบ้านของเราให้เคารพบูชากัน ให้ฟังกันๆ เขาจะพูดอะไร ขอฟังเขาก่อน ฟังเขา ฟังเขาเพราะอะไร เพราะประสบการณ์ของเขา

คนเราประสบการณ์มันยังอ่อนด้อย เห็นไหม ในพระพุทธศาสนา ผู้รัตตัญญูๆ ผู้ที่ผ่านโลกมามาก ผู้ผ่านโลกมามากเขาเห็นมามาก เขารู้มามาก

ไอ้พวกที่แบบว่าดูผู้ใหญ่เป็นไดโนเสาร์ๆ น่ะ มึงอย่าแก่นะ พอมึงแก่มามึงก็จะพูดแบบเขานั่นแหละ เวลาคนเป็นวัยรุ่นนะ เราก็ว่าผู้ใหญ่ชักช้าไม่ทันใจๆ เวลาเอ็งแก่เฒ่าขึ้นมาเอ็งจะโดนลูกเอ็งย้อนศร

นี่พูดถึงเวลาเคารพบูชากันในบ้านในเรือนของเรา เราฟังเขา เราฟังเขา ฟังเขาแล้วเรามีสติปัญญา มันเป็นไปตามวัย วุฒิภาวะของเขา วุฒิภาวะของเขา เราดูแลของเขา

นี่ไง เราถึงกลับบ้านกลับเรือนเราไปหาพ่อแม่ปู่ย่าตายายของเราไง ถ้าเราไปหาพ่อแม่ปู่ย่าตายายของเรา ความรักอันยิ่งใหญ่ ความรักของพ่อแม่เป็นความรักที่สะอาดบริสุทธิ์ เป็นความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน

ไอ้เพื่อนๆ มึงระวังมันพลิกแพลงมันปลิ้นปล้อน หมดตัวทั้งนั้นน่ะ

พ่อแม่ สิ่งที่น่าไว้วางใจได้ สายเลือดนั่นน่ะ แต่มันสายเลือด นี่พูดถึงทางโลกนะ

แต่ทางธรรมๆ ทางธรรมขึ้นมา สิ่งที่ว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเวลาไปเทศน์โปรดพระเจ้าสุทโธทนะ ไปเทศน์นางพิมพา ไปเทศน์สามเณรราหุล

เวลานางพิมพาให้สามเณรราหุลขอทรัพย์สมบัติๆ ขอราชบัลลังก์

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาพิจารณาเลยว่า ขอราชบัลลังก์แล้วเขาก็ต้องไปปกครอง มันเป็นความทุกข์ความยาก ถ้าราชบัลลังก์ อยากจะได้สมบัติสิ่งใด เห็นไหม

“สารีบุตร บวชให้ราหุล”

เวลาสามเณรราหุลบวช เป็นสามเณรองค์แรกของโลกที่เป็นพระอรหันต์ นี่ให้อริยทรัพย์ ให้สัจจะให้ความจริง องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้ให้ราชบัลลังก์ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ให้ครองราช องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ประพฤติปฏิบัติ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต้องการให้พ้นจากทุกข์ๆ ไง

นี่ก็เหมือนกัน พระพุทธศาสนา วันนี้วันสำคัญของชาติเลย สวัสดีปีใหม่ แต่ปีใหม่มันเป็นปฏิทินไง แต่ความทุกข์ความยากในใจของเราล่ะ ความทุกข์ความยากของเรา นี่ไง วันสำคัญของเรา เรากลับบ้านกลับเรือนของเรา กลับบ้านกลับเรือนเพื่อความอบอุ่น เพื่อความมั่นคง ขวัญและกำลังใจ เราขอให้มีขวัญ ขวัญที่ดี ถ้าขวัญที่ดี

มนุษย์มีโรคประจำตัวในหัวใจทุกๆ คน โรคกลัว มันกลัว มันหวาดวิตก มันกังวล มันทุกข์มันร้อน โรคประจำตัวเลย โรคหวาดเสียว มันกลัวไง มันกลัวความเปลี่ยนแปลงไง มันกลัวอนาคตไง มันกลัวสิ่งที่มาไม่ถึงไง

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอน อดีตอนาคตแก้กิเลสไม่ได้ไง ให้ปัจจุบัน ปัจจุบันนี้ไง

ปัจจุบันนี้ ขวัญและกำลังใจๆ เราจะเผชิญสิ่งใดก็แล้วแต่ พ่อแม่ปู่ย่าตายายของเราเป็นผนังเป็นกำแพงค้ำยันเราอยู่นี่

แล้วถ้ามันเป็นเรื่องศาสนา เรามีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ค้ำยันจิตใจของเรา ค้ำยัน เราเชื่อในรัตนตรัย แก้วสารพัดนึกๆ ไง เรานึกได้อะไร นึกได้มากน้อยแค่ไหนไง เวลาพระบวชมานี่นึกอะไร นึกวันพ้นทุกข์ อยากพ้นจากกิเลสเลย

ถ้าอยากพ้นจากกิเลส มาเดินจงกรม นั่งสมาธิภาวนา มาดัดแปลงใจของตนๆ แล้วเอาใจที่ไหนมาดัดแปลง เวลาตัวเอง ใจของตนก็หาไม่เจอ สมาธิก็ทำไม่เป็น ว่างๆ ว่างๆ ว่างๆ อวกาศมันก็ว่าง ว่างๆ นี่ไร้สาระมาก

ถ้ามันมีสติสัมปชัญญะ ตัวเรามีความรู้สึก ความปล่อยวาง นี่มันเป็นอิสระ นี่เป็นความว่างจริง ถ้าเป็นความว่างจริงมันต้องมีสติมีสัมปชัญญะ มันรับรู้ได้ไง

ไอ้ของเราว่างๆ ดูสิ เรากินข้าวอิ่มแล้วมันอิ่มในกระเพาะเรา มันมีความอิ่มเอมในใจของเราใช่ไหม เรามีทรัพย์สมบัติที่เป็นของเรา เรามีความสุขมีความพอใจของเราใช่ไหม

ไอ้นี่ว่างๆ มีความสุขไหม ว่างๆ รู้จักตัวมึงหรือเปล่า ว่างๆ มึงคุมสติได้ไหม ทำดีทำชั่วได้ไหม

คนแค่ทำสมาธิได้ๆ นะ เห็นไหม ดูสิ พระในสมัยพุทธกาล เวลาโยมเขาจะไปทำบุญ ไม่เห็นพระสักองค์เลย ไปถามผู้ที่อยู่วัดเขาบอก เคาะระฆังสิ พอเคาะระฆัง พระเดินมาแต่ละที่อยู่แต่ละกุฏิของตน

โอ๋ย! เขาเห็น จะไปฟ้องพระพุทธเจ้าแล้วแหละ แสดงว่าพระนี้ไม่ถูกกัน ไม่คุยกัน ไม่ชุมนุมกัน ไปฟ้องพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าว่า นั่นน่ะสุดยอดพระ เขาวิเวกเขาปิดปากของเขา เพราะอะไร เพราะใจของเขา เขามีสติปัญญาจะรักษาใจของเขาได้ เขามีความสุขของเขาได้ นี่มีความสุขของเขาได้

การแสวงหา การทำสมาธิ เขาไม่คลุกคลีกัน เขาไม่สุมหัวกัน เขาไม่นินทากัน เขาไม่เอาฟืนเอาไฟข้างนอกเข้ามาเผาลนใจของตน ในใจของเรา ความรู้สึกนึกคิด กิเลสถ้ามันบีบคั้นขึ้นมามันก็ฟูในใจของเรามากพออยู่แล้ว ยังต้องไปกว้านเอาฟืนเอาไฟไปเอาความทุกข์ของเขามาทับถมใจเราอีกทำไม

ทุกคนมีความทุกข์มาทั้งนั้นน่ะ เวลาหันหน้าเข้าหากันให้ระบายถึงความทุกข์ ฟังไม่ทันนะ ไม่รู้จะฟังทุกข์ของใครก่อน แล้วทุกข์ของเราก็มหาศาลเลย

นี่มีสติสัมปชัญญะยับยั้งมันไว้

หลวงตาท่านสอนนะ สติ แม้แต่พายุร้ายขนาดไหนนะ มันยังสามารถกั้นได้เลย เวลาพายุมันมาขนาดไหน สติสัมปชัญญะ ฝ่ามือสามารถกั้นพายุได้เลยล่ะ

สติสัมชปัญญะของเราถ้ามันรู้เท่าทันความคิดของเราน่ะ ถ้ารู้เท่าทันความคิด ความคิดมันเกิดดับๆ เกิดดับไปพร้อมกับสัญญาอารมณ์

สัญญาอารมณ์คือความคิดดีคิดร้าย ถ้าความคิดมันเกิดดับๆ ความคิดมันธรรมชาติของมัน มันเกิดดับอยู่แล้ว ถ้ามันเกิดดับอยู่แล้ว แต่มันเกิดขึ้นมาด้วยความทุกข์ความยาก มันเกิดมาด้วยความบีบคั้น มันเกิดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ มันเกิดมาไง

แต่ถ้ามันเป็นคนที่มีสติปัญญาเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรสนะ เวลามันเกิดมามันเกิดด้วยความภูมิใจ เราก็ได้เกิดเป็นมนุษย์ เราจะทำความดีตลอดชีวิตเลย เราได้เกิดเป็นมนุษย์ เรามาทันองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เรามีโอกาสได้ประพฤติปฏิบัติ อู๋ย! เรามีโอกาสมาก ดูสิ คนสังคมทางโลกเขาใช้ชีวิตของเขาสำมะเลเทเมา เราคนเดียวที่จะเข้าทางจงกรม เราคนเดียว นี่ถ้ามันคิดได้อย่างนี้มันคิดดี ความคิดเหมือนกันแต่มันคิดมาจากธรรมะ คิดมาจากอำนาจวาสนาบารมี คิดมาจากคนที่มีสติปัญญาที่มันเห็นคุณค่า เห็นคุณค่าของหัวใจของตนไง

หัวใจ จิตนี้เวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะ เวลาเกิดเป็นมนุษย์ โลกียปัญญา ปัญญาของโลก โลกเกิดมามีกายกับใจๆ จิตวิทยาเขารู้ จิตวิทยาสามารถจะควบคุมอย่างไร คนที่เรียนความมั่นคง เขาจะคุมม็อบอย่างไร ม็อบจุดติดอย่างไร ถ้าม็อบจุดติดแล้วมันสั่งได้เลย คนเหมือนวัวเหมือนควาย

เวลาม็อบมันจุดติดแล้วมันชักนำไปได้ทั้งสิ้น แล้วสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเวลาม็อบมันติดแล้วเราคุมไม่ได้ นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด นี่กายกับใจๆ ใจมึงอยู่ไหน ทำไมต้องเป็นเหยื่อของเขา ทำไมมึงไม่มีสติปัญญาสามารถแยกแยะได้เลยอะไรดีอะไรชั่ว ถ้ามันมีสติสัมปชัญญะสามารถแยกดีและชั่ว มันมาจากไหน มันมาจากนี่ไง

วันนี้วันสำคัญของชาติ เป็นวันสงกรานต์ เราต้องการขวัญและกำลังใจ ขวัญที่ดี มีสติสัมปชัญญะที่ดี ถ้าขวัญของเราดี ชีวิตของเรา เราคิดเอง เราเห็นเอง ผิดชอบชั่วดี มันจะมีอะไรเกินกว่าสมบัติของเรา

เราก็ปัจจัย ๔ ใช่ไหม มีข้าว มีบ้านอาศัย มีอาหาร มีที่หลับนอน ปัจจัย ๔ มันจะเอาอะไรมากมายไปกว่านั้น ทำไมต้องให้คนมาชักมานำ คุณภาพชีวิตๆ ต้องกินต้องอยู่อย่างนั้น

เดี๋ยวนี้กลับมาแล้ว ผักสวนครัว รั้วกินได้ ให้เก็บผักออร์แกนิกกินกันน่ะ ไม่ไปเห่อตามเขาแล้วนะ นี่ย้อนกลับมาเลย กัญชา แย่งชิงกันจะเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ มันของเก่าของแก่เรานั่นน่ะ ของเดิมของชาติเรานี่แหละ ไปให้เขาชักจูงเชื่อตามเขาไป คุณภาพชีวิต หาเงินเกือบเป็นเกือบตายเพื่อคุณภาพชีวิต ไม่รู้ว่าชีวิตใคร

ชีวิตของเราๆ ถ้าเรามีสติปัญญานะ ถ้ามีสติปัญญาแค่นี้นะ เราทำแค่นี้นะ มีขวัญกำลังใจอย่างนี้นะ ชีวิตของเรานะ มันไม่กระเสือกกระสนดิ้นรนจนทุกข์ๆ ยากๆ จนเกินไป

แต่โดยธรรมชาติของสัจธรรมนะ ทุกข์เป็นอริยสัจ อริยสัจ ๔ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ทุกข์ในพระพุทธศาสนา ทุกข์คือสิ่งที่ทนอยู่ไม่ได้ เราทนความกดดันในใจเราไม่ได้ เราทนกิริยาการนั่งอยู่ การนอนอยู่ การเดินอยู่อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ ทุกข์คือความที่เราทนอยู่กับอิริยาบถเดียวไม่ได้

แต่โดยธรรมชาติของมนุษย์มันมีกิริยา มีการเปลี่ยนแปลง เราลุกนั่ง เราเปลี่ยนแปลงกันจนเคยตัว เว้นไว้แต่วันไหนติดเตียง ถ้าวันไหนติดเตียงต้องจ้างคนมาพลิกนะ พลิกไปพลิกมา มันกดทับมันเน่าหมดน่ะ

วันไหนติดเตียงจะเห็นคุณค่าของสุขภาพกายของเรา สุขภาพกายที่ยังลุกนั่งเดินได้อยู่นี่มีคุณค่าๆ เรามองข้ามไปหมดเลยนะ มองข้าม อู๋ย! นู่นก็ดี นี่ก็ดี นู่นก็ดี

สุขภาพกาย สุขภาพจิต สุขภาพจิตที่ดี สุขภาพจิตที่ดีด้วยพระพุทธศาสนา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากราบธรรมๆ กราบธรรมนะ กตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องหมายของคนดี คนที่มีบุญมีคุณกับเรา คนที่มีคุณกับชาติ คนที่ปกป้องชาติ คนที่รักษาชาติ เราขอบคุณเขาไหม คนที่คุ้มครองความมั่นคงของชาติที่ให้เราอยู่ร่มเย็นเป็นสุข เรามีอาชีพกันอยู่ทุกวันนี้เพราะอะไร เพราะว่าเรามีชาติ เรามีสังคม เราคิดถึงคุณเขาไหม นี่ไง ถ้ามีกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี

เราไม่ใช่สัตว์นะ สัตว์มันก็ต้องมีพ่อมีแม่เหมือนกัน แต่สัตว์โดยสัญชาตญาณของมัน เราไม่ใช่สัตว์ เราเป็นมนุษย์ เราเกิดมาพบพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนาสอนถึงคุณงามความดีไง คุณงามความดี คุณงามความดีทำเพื่อใคร ก็ทำเพื่อหัวใจดวงนี้ไง

ถ้าหัวใจดวงนี้มันได้ซับแต่คุณงามความดีบ่อยครั้งเข้าๆ นะ เพื่อนมันจะพาไปทำความผิดพลาดมันก็ไม่เอานะ เราเองเราก็เมาอารมณ์เราพออยู่แล้ว ไม่ต้องไปเสพยาบ้าให้มันเมาไปอีกหรอก เมาชีวิต เมากาลเวลา

เวลาคนเราเกิดมาร้อยปีเหมือนกันทุกๆ คน ทุกคนเกิดมามี ๒๔ ชั่วโมงเหมือนกัน แต่คนที่เขาเอา ๒๔ ชั่วโมงมาสร้างประโยชน์กับเขา เขาได้คุณงามความดีของเขา ในชีวิตของเขา เขาได้สร้างสมบุญญาธิการของเขา

ไอ้เรา ๒๔ ชั่วโมงเหมือนกันน่ะ ผลาญให้มันหมดไปวันๆ หนึ่ง ฆ่าเวลาๆๆ ว่าเวลามันช้าเกินไป แต่ถ้ามันเลวทรามกว่านั้นมันก็ไปทำลายคนอื่นไง

เวลา ๒๔ ชั่วโมงเหมือนกัน คนคนหนึ่งไปทำความชั่ว ใจที่ดีงามมันไปสร้างคุณงามความดี นี่ไง พันธุกรรมของจิตๆ

จิตที่เวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะ สิ่งที่ว่าได้เกิดเป็นมนุษย์ที่มีคุณค่า พระพุทธศาสนากราบธรรมๆ เราเกิดเป็นมนุษย์เรามีรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พระธรรมคือสัจธรรม สัจธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราพยายามประพฤติปฏิบัติขึ้นไป สร้างสมคุณงามความดีขึ้นมาเพื่อใจดวงนี้ให้ใจดวงนี้มั่นคงขึ้นมา

ขวัญ ขวัญและกำลังใจของหัวใจของเรา

เวลาครูบาอาจารย์ของเรา หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่นท่านเป็นพระอรหันต์นะ นั่นน่ะยอดขวัญเลยล่ะ เทวดา อินทร์ พรหมยังต้องมาฟังเทศน์ท่านน่ะ ฟังเทศน์คือมาขอให้ท่านแจกแจงเรื่องจิตใจของเทวดา เทวดา อินทร์ พรหมนี่นะ เวลาเขาติดขัดในใจของเขา เขาแก้ไม่ได้ เขารู้ไม่ได้หรอก

เขาจะรู้ได้แต่พระอรหันต์ เพราะพระอรหันต์นะ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ทุกข์ สัจจะความจริง สิ่งที่เกิดมามันมีปฏิกิริยาของมัน สสารมันมีของมัน แล้วมันมีความขับดันคือสมุทัย ตัณหาความทะยานอยาก แล้วใช้มรรคพิจารณาของมันนะ เวลามันนิโรธ มันขาด มันตัดกิเลส นี่กิเลสที่มันตัดออกไป มันขาดออกไปจากใจ นิโรธ การดับทุกข์

นั่นน่ะเทวดา อินทร์ พรหมเขามาขอฟังตรงนี้ ทำอย่างไรๆ แล้วเราเกิดเป็นมนุษย์นะ ในบรรดาสัตว์สองเท้าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประเสริฐที่สุด

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นผู้ที่แสวงหาค้นคว้าสัจจะความจริงมาในใจขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นหัวใจดวงแรก เทศนาว่าการออกไป พระอัญญาโกณฑัญญะมีดวงตาเห็นธรรม พิจารณาไป องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากราบธรรม กราบธรรมแบบนี้

วันนี้วันสำคัญของชาติ วันสงกรานต์ ถ้าวันสงกรานต์เรามาสร้างบุญกุศล มาวัดมาวาอุทิศกุศล สิ่งที่ได้เสียสละไปนี้เป็นทาน อุทิศส่วนกุศลปู่ย่าตายาย ผู้ที่มีคุณกับชาติ กับโลก กับเรา เราอุทิศไง

เวลาญาติพี่น้องตายไปแล้วอย่าเสียใจ อย่าคร่ำครวญ ให้เธอระลึกถึง ทำคุณงามความดีแล้วอุทิศส่วนกุศลคุณงามความดีแบบนั้น

เราไปเจอสิ่งใดที่เป็นสุข สิ่งใดที่เป็นกุศล สิ่งใดที่เป็นคุณงามความดี เราอยากให้คนอื่นเห็นเหมือนเรา รู้เหมือนเรา เราอุทิศ อุทิศสิ่งนี้ไง อยากให้หัวใจเขาดีงามอย่างนี้ อยากให้หัวใจเขาได้สัมผัสอย่างนี้ ให้หัวใจเขาเจริญงอกงามอย่างนี้ นี่คือการอุทิศกุศล

การอุทิศส่วนกุศลคืออุทิศสิ่งดีๆ สิ่งที่เราปรารถนาดี ความระลึกดี

เราอยู่ไหนก็แล้วแต่ เรามีพ่อแม่ปู่ย่าตายายเป็นกำแพงเหล็ก เป็นกำแพงเครื่องค้ำชูเรา เราอุทิศส่วนกุศล ปู่ย่าตายาย จิตวิญญาณที่ว่าเทวดา อินทร์ พรหมปกป้องคุ้มครองเรา ทำสิ่งที่ดีงาม ใครจะเชื่อไม่เชื่อ ช่างหัวมัน

“หลวงพ่ออย่ามาโกหก นรกสวรรค์ไม่มี ประชาธิปไตย ทำจากมือทั้งนั้น เราคนเดียวที่เก่งกล้า”

เก่งกล้า มึงอย่าหงอยเหงานะ มึงอย่าอับจนใจของมึงนะ นี่เวลาประชาธิปไตยไง มันเก่งแต่ปาก ในสโมสรสันนิบาตทุกดวงใจว้าเหว่ ทุกดวงใจที่เกิดขึ้นมามีความทุกข์ประจำหัวใจ ทุกดวงใจที่เกิด สิ่งมีชีวิตทั้งหมด อย่ามาพูด ไร้สาระ

ฉะนั้น เราเชื่อธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เรายอมรับความจริงว่าเราก็มีความกลัว เราก็มีโรคกลัวเหมือนกัน เห็นไหม

เรามาสร้างบุญกุศลแล้วอุทิศส่วนกุศลให้กับญาติพี่น้องของเรา เจ้ากรรมนายเวร สิ่งที่ดีงามของเรา แล้วเพื่อประโยชน์กับเรา แล้วถ้าใครมีสติปัญญาขึ้นมา เราพยายามประพฤติปฏิบัติค้นคว้าหาใจของตนเอง

ถ้าค้นคว้าหาหัวใจของตนเอง เอาใจของเรายกขึ้นสู่วิปัสสนา ยกขึ้นสู่วิปัสสนาคือการแก้ไขหัวใจของตนนั่นแหละ เวลาพิจารณาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เวลากิเลสมันขาด อริยสัจ ทุกข์ สมุทัย นิโรธๆๆ นิโรธคือการดับทุกข์ ขณะจิตที่มันขาด กิเลสขาดไปต่อหน้า

ถ้ามันไม่ขาด มันจะรู้ได้อย่างไรว่ามันพ้นทุกข์ ถ้ามันไม่ขาด มันรู้ได้อย่างไร

ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านะ เวลากิเลสขาดดั่งแขนขาด

เราตัดแขนขาด เราไม่รู้จักแขนขาดใช่ไหม กิเลสมันอยู่กับใจ เวลาสัจธรรม อาสวักขยญาณชำระมันขาดออกไปจากหัวใจ ไม่รู้ได้หรือ เฮ้ย! มึงตัดแขน มึงไม่รู้จักแขนมึงขาดหรือ มึงตัดกิเลส มึงไม่รู้จักกิเลสมึงขาดหรือ

นี่มันไม่มีนิโรธไง มันเลยเป็นอริยสัจ ๓ เล่าสืบๆ กันมา พยายามจำมาให้ดี แล้วก็จะไปสร้างความน่าเชื่อถือ ก็เลยกลายเป็นการแหว่งเว้า เป็นการขาดสัจจะขาดความจริงในใจของตน มันเลยไม่มีสัจจะความจริงในใจของเขา มีแต่ข่าวลือ ข่าวเล่ามาแต่อดีต

แต่หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่นท่านไม่ได้ลือ ท่านทำจริง ปัจจัตตัง สันทิฏฐิโกกลางหัวใจ แล้วท่านพูดสอนไว้ อย่าเชื่อ กาลามสูตร ไม่ให้เชื่อ ให้มีสัจจะความจริงขึ้นมากลางหัวใจของตน อันนั้นจะเป็นคุณสมบัติของเราชาวพุทธ เอวัง